Załóżmy jednak na chwilę, że telewizyjna Aeli­ta była poprawna z punktu widzenia wymogów gatunku wykonawstwa.Mimo wszystko widowisko to było pod wzglę­dem artystycznym niespójne, albowiem realizato­rzy wyszli z założenia, że specyfikę telewizyjną osiągnie się przez połączenie — za pomocą sumo­wania — środków wyrazowych teatru i filmu.  Wygląda to w przybliżeniu następująco. Kame­ra zaczyna swą pracę. Widzimy z bliska aktora,któremu najwyraźniej w tym momencie dano znak, że ma zacząć grać. Przez chwilę aktor ma jeszcze twarz nieruchomą, później, widać to wy­raźnie, zaczyna „wcielać się w rolę” wypowia­dając odpowiednią kwestię. Akcja toczy się nie­mrawo, aktorzy szarżują — grają, jak to się mó­wi, „teatralnie”.

Katarzyna Smuda

Jeśli szukasz miejsca w Internecie poświęconego w całości rozrywce to doskonale trafiłeś. Jestem bardzo rozrywkową osobą, znajomi mówią, że nie da się ze mną nudzić, dlatego postanowiłam pisać tego bloga. Mam nadzieję, że serwis Ci się podoba. Zapraszam do czytania!